جَشن اَمُردادگان جشنی در روز امرداد از ماه امرداد یا مرداد، هفتمین روز این ماه در گاهشماری‌های ایرانی است.این نام در اوستا: اَمِرِتاتَه، در پهلوی: امرداد و در فارسی: مرداد است که به معنای جاودانگی و بی مرگی است.
در گذشته در این روز جشنی با آیین‌های خاص برگزار می‌شده‌است که اطلاعاتی از آن در دست نیست و امروزه فراموش شده‌است. امرداد/مرداد فرشته جاودانگی و بی مرگی است، در عالم جسمانی نگهبانی از نباتات و روییدنی‌ها با اوست. امشاسپند امرداد، یکی از هفت امشاسپند گرامی و ارجمند آیین باستانی ایرام زمین است که سبزه ی خوان نوروزی نیز نماد این امشاسپند است. این ایزد ایران باستان که نماد نامیراییست، در کره خاکی پشتیبان و ایزد گیاهان و دیگر رستنی هاست.به همین خاطر این جشن را در کنار باغ ها و زمین های کشاورزی برگزار می کنند. برخی بر این گمانند که در ایران باستان در این روز به نوشیدن افشره گیاه هوم، که نوشابه ایست برای جاودانی بشر می پرداخته اند.

ابوریحان بیرونی خوارزمی در آثارالباقیه می گوید:

تلفظ این نام به هر دو شکل امرداد و مرداد درست است اما در متون ادبیات فارسی و از جمله در آثار فردوسی و ابوریحان بیرونی به شکل مرداد آمده‌است.

سایرمطالب مرتبط: